Müddessir Suresi

Müddessir Suresi Kur’an-ı Kerim’in yetmiş dördüncü suresidir. Mekke döneminde inmiştir. Elli iki ayettir. Sure, adını birinci ayette geçen “el-Müddessir” kelimesinden almıştır.

Müddessir; örtüsüne bürünen, demektir. Sûrede, Peygamber efendimize; inkar yolunda olanları uyarması, Allahü teâlâyı tekbir etmesi, yüceltmesi, sabırlı olması vs. emredilip, inkârcıların uğrayacakları cezâlar bildirilmiş, iyilerle kötülerin mukayesesi yapılmıştır.

Müddessir Suresi Okunuşu

Bismillahirrahmanirrahim

Yâ eyyuhel muddessir(muddessiru). (1) Kum fe enzir. (2) Ve rabbeke fe kebbir. (3) Ve siyâbeke fe tahhir. (4) Verrucze fehcur. (5) Ve lâ temnun testeksir(testeksiru). (6) Ve li rabbike fasbir. (7) Fe izâ nukıre fîn nâkû (nâkûri). (8) Fe zâlike yevme izin yevmun asî (asîrun). (9) Alel kâfirîne gayru yesîr (yesîrin). (10) Zernî ve men halaktu vahîdâ (vahîden). (11) Ve ce’altu lehu mâlen memdûdâ(memdûden). (12) Ve benîne şuhûdâ(şuhûden). (13) Ve mehhedtu lehu temhîdâ(temhîden). (14) Summe yatmau en ezîd(ezîde). (15) Kellâ, innehu kâne li âyâtinâ anîdâ(anîden). (16) Se urhikuhu saûdâ(saûden). (17) İnnehu fekkere ve kadder(kaddere). (18) Fe kutile keyfe kadder(kaddere). (19) Summe kutile keyfe kadder(kaddere). (20) Summe nazar(nazare). (21) Summe abese ve beser(besere). (22) Summe edbere vestekber(vestekbere). (23) Fe kâle in hâzâ illâ sihrun yu’ser(yu’seru). (24) İn hâzâ illâ kavlul beşer(beşeri). (25) Se uslîhi sekar(sekare). (26) Ve mâ edrâke mâ sekar(sekaru). (27) Lâ tubkî ve lâ tezer(tezeru). (28) Levvâhatun lil beşer(beşeri). (29) Aleyhâ tis’ate aşer(aşare). (30) Ve mâ cealnâ ashâben nâri illâ melâiketen ve mâ cealnâ ıddetehum illâ fitneten lillezîne keferû li yesteykınellezîne ûtûl kitâbe ve yezdâdellezîne âmenû îmânen ve lâ yertâbellezîne ûtûl kitâbe vel mu’minûne, ve li yekûlellezîne fî kulûbihim maradun vel kâfirûne mâzâ erâdallâhu bi hâzâ meselâ(meselen), kezâlike yudıllullâhu men yeşâu ve yehdî men yeşâ(yeşâu), ve mâ ya’lemu cunûde rabbike illâ hû(huve), ve mâ hiye illâ zikrâ lil beşer(beşeri). (31) Kellâ vel kamer(kameri). (32) Vel leyli iz edber(edbere). (33) Ves subhı izâ esfer(esfere). (34) İnnehâ le ıhdel kuber(kuberi). (35) Nezîren lil beşer(beşeri). (36) Li men şâe minkum en yetekaddeme ev yeteahhar(yeteahhare). (37) Kullu nefsin bimâ kesebet rehîneh(rehînetun). (38) İllâ ashâbel yemîn(yemîni). (39) Fî cennât(cennâtin), yetesâelûn(yetesâelûne). (40) Anil mucrimîn(mucrimîne). (41) Mâ selekekum fî sekar(sekare). (42) Kâlû lem neku minel musallîn(musallîne). (43) Ve lem neku nut’ımul miskîn(miskîne). (44) Ve kunnâ nehûdu maal hâidîn(hâidîne). (45) Ve kunnâ nukezzibu bi yevmid dîn(dîni). (46) Hattâ etânel yakîn(yakinu). (47) Fe mâ tenfeuhum şefâatuş şâfiîn(şâfiîne). (48) Fe mâ lehum anit tezkireti mu’rıdîn(mu’rıdîne). (49) Ke ennehum humurun mustenfireth(mustenfiretun). (50) Ferret min kasvereh(kasveretin). (51) Bel yurîdu kullumriin minhum en yu’tâ suhufen muneşşereh (muneşşereten). (52) Kellâ, bel lâ yuhâfûnel âhıreh(âhıreten). (53) Kellâ innehu tezkireh(tezkiretun). (54) Fe men şâe zekereh(zekerehu). (55) Ve mâ yezkurûne illâ en yeşâallâh(yeşâallâhu), huve ehlut takvâ ve ehlul magfireh(magfireti). (56)

Müddessir Suresi Türkçe Meali

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla

1. Ey (örtüsüne) bürünen! (Resûl)!
2. Kalk, (insanları) uyar.
3. Rabbini tekbir et (büyükle).
4. Elbiseni (kendini, kişiliğini ve seni çevreleyeni her türlü kirden) arındır.
5. Azaba götürecek şeyleri terk(e devam) et.
6. İyiliği, (karşılığında) daha çoğunu umarak yapma!
7. Rabbin için (her şeye) katlan.
8. O Sûr’a üfürüldüğü zaman,
9. İşte o gün zor bir gündür.
10. Kâfirlere kolay değildir.
11-12-13-14. Tek başına (hiçbir şeysiz, çıplak) yarattığım adamı da bana bırak! Ona hem bolca mal verdim, hem de (yanında) hazır bulunan oğullar (verdim)! Kendisine (bu nimetleri) döşedikçe döşedim.
15. Sonra yine de hırsla artırmamı ister.
16. Hayır! (Artırmayacağım.) Çünkü o, bizim âyetlerimize karşı oldukça inatçı idi.
17. Ona zor bir meşakkat yükleyeceğim (Onu sarpa sardıracağım.)
18. Çünkü o, (Kur’an hakkında uzun uzun) düşündü, ölçtü biçti.
19. Kahrolası nasıl da ölçtü biçti!
20. Yine kahrolası (aklınca) nasıl ölçtü biçti!
21-22-23-24-25. Sonra baktı (baktı) da, (söyleyecek söz bulamayıp) surat astı ve kaşlarını çattı. Sonra arka döndü ve büyüklük tasladı da: “Bu (öğretilip) rivayet edilen bir sihirden başka bir şey değildir, bu sadece insan sözüdür.” (dedi).
26. Onu (o güç yetiremeyeceği) Sekar’a (cehenneme) atacağım.
27. Sen biliyor musun Sekar nedir?
28. O, ne geri(de bir şey) bırakır ne de (tekrar tekrar yakmaktan) vazgeçer.
29-30. O (durmadan yenilenen) derileri yakıp (simsiyah) kavurandır. Onun üzerinde on dokuz (muhafız melek)[4]vardır.
31. Biz o ateşin zebânîlerini, sadece meleklerden kıldık. Onların sayısını da o inkâr edenler için ancak bir imtihan yaptık. (Böylece) kendilerine kitap verilenler de (Kur’an’ın hak olduğuna) iyice inansınlar, inananların da imanı artsın (kuvvetlensin) diye. Artık hem kendilerine kitap verilenler hem de mü’minler şüpheye düşmesinler. (Bu,) kalplerinde bir hastalık bulunanlarla, kâfirler: “Allah, bu misal ile ne demek istemiş olabilir?” desin(ler diyedir). İşte böylece Allah dilediğini (niyet ve amellerinin gereği olarak) sapıklıkta bırakır, dilediğini de doğru yola iletir. Rabbinin ordularını kendisinden başkası bilemez. Bu (cehennem, yahut zebânîlerin sayısı), insanlara (ibret için) bir hatırlatmadan başka bir şey değildir.
32. Hayır! (Onlar öğüt almazlar). Ay hakkı için…
33. Dönüp geldiği zaman, gece hakkı için…
34. Ağardığı sırada sabah hakkı için…
35. Muhakkak o (cehennem), büyük (bela)lardan biridir.
36-37. Hem sizden (ibadet ve hayırda) ileri geçmek veya geri kalmak isteyenleri korkutmak için insanları uyarıcıdır.
38. Her nefis kazandığına bağlıdır.
39. Ancak bahtiyar olan (defteri sağından verilen)ler böyle değildir. (İman edip iyi amelleriyle kurtulmuşlardır.)
40-41-42. (Onlar) cennetlerdedirler. Onlar suçlulara: “Sizi kavurucu ateşe sokan nedir?” (diye uzaktan sorarlar.)
43-44-45. (Günahkârlar) derler ki: “Biz namaz kılanlardan değildik. Yoksula yedirmezdik. (Kur’an’ın buyruklarını bırakıp, batıl şeylere) dalanlarla beraber biz de dalardık.”
46-47. “Ceza gününü yalan sayardık. Nihayet (bu halde iken) bize (gelmesi) kesin olan (ölüm) gelip çattı.”
48. Artık onlara şefaatçilerin şefaati fayda vermez.
49-50-51. Böyle iken onlara ne oluyor da, sanki aslandan ürküp kaçan yaban eşekleri gibi (hâlâ Kur’an’daki) öğütten yüz çeviriyorlar?
52. Fakat onlardan herkes, kendisine (Allah tarafından) dağıtılmış sahifeler (verilmesini) istiyor.
53. Hayır! (Bu olacak şey değildir!) Doğrusu onlar (bu alaycı sözleriyle) âhiretten korkmuyorlar.
54. Bilakis, (korkmaları gerekir.) Şüphesiz o (Kur’an) da (hayatta esas alınacak) bir öğüttür.
55. Artık kim dilerse onu düşünüp öğüt alsın.
56. (Ne var ki) Allah dilemedikçe onlar öğüt alamazlar. Saygıyla emirlerine itaat edilmeye lâyık olan ancak O’dur, mağfiret sahibi de O’dur.

Hadîs-i şerifte buyuruldu ki:

“Müddessir sûresini her zaman okumayı alışkanlık hâline getiren kimseye, Allahü Teâlâ Mekke’de yaşıyan müminlerin sevâbı kadar sevâb ihsân eder.”