Sözlükte “Allah’a güvenmek” anlamındaki vekl kökünden türeyen tevekkül “birinin işini üstüne alma, birine güvence verme; birine işini havale etme, ona güvenme” anlamlarına gelir. Kuran’ı Kerim’de de bu konuya değinilmiştir.
“Onu beklemediği yerden rızıklandırır. Kim Allah’a tevekkül ederse, O kendisine yeter. Şüphesiz Allah, emrini yerine getirendir. Allah, her şeye bir ölçü koymuştur.” (Talak,3)
“Mutlak güç sahibi, çok merhametli olan Allah’a tevekkül et.” (Şuara,217)
“Allah’a tevekkül et, vekil olarak Allah yeter.” (Ahzab,3)
“Allah, kendisinden başka hiçbir ilah bulunmayandır. Mü’minler yalnız Allah’a tevekkül etsinler.” (Teğabün,13)
De ki: “Bizim başımıza ancak, Allah’ın bizim için yazdığı şeyler gelir. O, bizim yardımcımızdır. Öyleyse mü’minler, yalnız Allah’a güvensinler.” (Tevbe,51)
“İşte ben, hem benim, hem sizin Rabbiniz olan Allah’a dayandım. Yeryüzünde bulunan hiçbir canlı yoktur ki, Allah, onun perçeminden tutmuş olmasın.Şüphesiz Rabbim dosdoğru bir yol üzerindedir.” (Hud,56)
Namaz NİYAZ 
O en büyük kurtarıcı. Sağ ol ne güzel